Ik heb de operatie niet ondergaan, ik was er laat bij zo ongeveer negen
maanden en had al veel geprobeerd. Maar toen werd het probleem door het hier
beschreven stretchen minder, totdat het
praktisch helemaal weg was en de tennisarm uitdoofde/spontaan genas. Ik had al
een afspraak bij een chirurg die ik toen echter afzegde omdat het hoe langer
hoe beter ging. Ik ken overigens ook niemand die de operatie onderging.
Eventueel zou ik nu wanneer ik geopereerd zou moeten worden, de
minimale operatie proberen en niet de standaard operatie.
Tevens heeft
de operatie helaas geen honderd procent van het gevallen succes. [Sommige artsen houden het op zestig tot zeventig procent]
De operatie zou ik aanraden aan mensen die psychisch wanhopig zij en helemaal
geen geduld meer hebben. Dit omdat men niet precies weet hoe snel het stretchen
aanslaat en hoe lang het duurt voor de tennisarm uit zichzelf uitdooft. In alle
gevallen hebt U zeker op zijn minst enige weken pijn. Dus geef deze
stretchmethode twee tot vier weken een kans
en oordeelt U dan verder. U kunt verder gaan met stretchen of zich aanmelden
voor een operatie
De tennisarm-operatie zou naar mijn mening,
als die al uitgevoerd zou moeten worden, hoogstens aan het begin van de
klachten uitgevoerd mogen worden. Dan loont het nog de moeite. Het alternatief
is de pijn met het stretchen praktisch tot nul terugbrengen en wachten tot dat
hij vanzelf uitdooft. Daarmee bespaart U de operatie, tijd, geld en de
spanning.
Copyright / Quelle: http://www.tennisarm.de / http://www.tennisarm.de/operation.htm
De traditionele methoden vereisen vaak een narkose, de operatieduur ligt tussen de 15 en 45 minuten en na de operatie wordt vaak gips, voor enige weken aangelegd.
Afgezien van bijkomende risiko's (infecties enz.) is bovendien vaak lang ziekteverzuim het gevolg en de traditionele operaties hebben slechts in 70 tot 80% succes.
Daarom stel ik hieronder mijn operatiemethode voor, die de negatieve
aspekten van een traditionele operatieve ingreep vergaand uitschakelt.
In vakkringen is bekend dat met het losmaken van de peesachtige spieraanhechting aan het bot een genezing van de tennisarm bereikt kan worden.
De traditionele methoden brengen de nodige kosten met zich mee, die samenhangen met onder andere 5 cm lange operatiewond en een hierop volgend genezingsproces van de elleboog.
Het zelfde doel kan ook bereikt worden met een snee van ongeveer
½ tot 1 cm, waarbij de feitelijke operatieve ingreep bij zorgvuldige
preoperatieve voorbereiding en nabehandeling tot één tot twee
minuten beperkt kan blijven.
Het doorsnijden van de spieraanhechting geeft
geen functieverlies op en levert geen wondnaad op. Komplikaties zijn
vanwege de kleinere ingreep geminimaliseerd.
De afbeelding levert een indruk van de operatieve ingreep op
Een
kleine snee volstaat
Het voordeel van deze mini-operatie bestaat vooral in de onmiddellijke mobiliteit.
De mogelijkheid van een onmiddellijke beweeglijke elleboog is hierbij het beslissend kriterium voor de definitieve genezing van de ontsteking.
Met elke armbeweging -ook vrij kort na de operatie -wordt pijnlijk littekenvorming voorkomen.
Nabehandelingen zijn niet nodig.
De operatiesnee is later nauwelijks
zichtbaar.
Pijnvrij wordt men, al naar gelang de voorgeschiedenis,
tussen de drie weken en drie maanden later vanzelf.
Copyright / Quelle: http://www.tennisarm.de / http://www.tennisarm.de/operation.htm
Het ziektebeeld heet: "Epicondylitis humeri radialis".
De operatie heet: "uitgebreide Hohmann'se operatie"
Kortheidshalve: Een snee van 3 tot 4 cm, na één tot twee uur naar huis, 8 tot 10 dagen een spalk. Succes in 70-80% van de gevallen. Naar men zegt is schokgolftherapie ook zo succesvol.
1. Dr. med. Hans-Kaspar Schwyzer, Direkt: 01 385 74 59, Klinik: 01 / 385 75 60;Fax;01 / 385 75 67
Schulthess Klinik, Dr. med. Hans-Kaspar Schwyzer, Leitender Arzt Orthopädie, Lenghalde 2, 8008 Zürich, 01 385 71 71, F 75 38, www.schulthess-clinic.ch, schwyzer@schulthess-clinic.ch
2. Chefarzt Dr. Simmen Schulthessklinik
3. Schultersprechstunde im Balgrist bei Professor Gerber oder Oberarzt Schneeberger.
Adressen in Duitsland kijk hiervoor bij "Minimale operatie".
Email van 07.04.2002: Hallo deelnemers aan het 'Forum. Nu ik met
zoekmachines op uw forum ben beland en in deze zaak ook mijn naam is gevallen
voel ik me, overigens gaarne, verplicht ook een bijdrage aan de discussie te
leveren.
Ik houd me ongeveer 13 jaar bezig met het probleem tennisarm,
waarbij ik tot de volgende conclusies ben gekomen. Er is een akute fase waarbij
een behandeling met maximaal 3 kortisoneninjekties duidelijk zijn uitwerking
heeft Na ongeveer 6 weken van de klachten is de tennisarm chronisch en
nauwelijks meer behandelbaar met de traditionele methoden!! En dat is het
boosaardige hiervan.
Mijn kollega's kennen dit probleem ook en proberen
het met alle middelen en vrezen met recht voor de tradionele operatie
volgens Hohman of Wilhelm, omdat de uitzichten op succes afgezien van de
grote van de ingreep slecht rond de 60 tot 70% liggen. De beperkte kans op
succes ligt niet direkt aan de operatie maar aan het gips erna, die vanwege de
grote pijn bij de wond moet worden aangelegd. In deze rustperiode kan de
losgemaakte spier vaak een sterk littekenweefsel opbouwen naar de oude
aanhechtingsplek, die opnieuw de bekende pijnplek bereikt.
De
gipsbehandeling is overigens de grootste fout, die bij de behandeling van de
tennisarm gemaakt wordt. De al verkorte spier krijgt nu de kans in de gebogen
stand van de elleboog nog verder te verkorten. Logischerwijs zal na het
verwijderen van het gips de arm bij het strekken nog pijnlijker zijn. Op grond
hiervan heb ik een operatietechniek ontwikkeld, die vanwege de zeer geringe
wondpijn een onmiddellijke beweging toelaat en daarbij de hierboven genoemde
ontwikkeling van littekenweefsel verhinderd. De losgemaakte spier vindt in het
verloop van de komende weken iets naar onderen zijn nieuw aanhechtingspunt. De
pijnlijke epicondylus is van zijn ontstekingspijn bevrijd en herstelt zich.
Zodra de pijnvrije fase is ingetreden zal deze van lange duur zijn! Ik heb met
deze methode ongeveer 900 patiënten geopereerd, hiervan zijn er 425 in een
studie van mij opgenomen. Daarvan is 96% (vooral zeer)
tevreden.
Voorzover ik weet, ben ik tot nu toe (als initiator van deze
methode) de enige die de operatie zo uitvoert, maar ik wil dit voor alle
opererende artsen toegankelijk maken. Maar dat duurt nog even. Overigens ben ik
met het in het forum beschreven stetchprogramma helemaal eens ( ik stel het
zelfs voor) en het ondersteunt mijn theorie van de oorzaak de verkorte spier.
Het is zeker een begaanbare weg. Ik ben naar mijn ervaring van mening, dat bij
het niet konsequent voorzetten van de stretchtraining (ook in pijnvrije
periode) het op korte of middellange termijn weer tot pijn kom. Dit omdat de
spier naar verkorting blijft neigen en aan de oorspronkelijke aanhechtingsplek
problemen blijft geven.
Nog even kort over het thema uitdoven.
Ook een mogelijkheid, die geduld en pijntolerantie vraagt en zo nu en dan tot
duurzaam herstel geeft. Het is een proces waarbij het lichaam zelf de regie
voert over het genezingsproces, een onder homeopaten bekend fenomeen. Voor
verdere informatie (vooral over operaties) vindt U op mijn homepage
www.tennisarm.de
Eindee Email Dr. Bergmann 07.04.02
Kommentaar op de mening
van de arts Dr. Bergmann (zie boven)
Legitimatie: Wij zijn
weliswaar geen artsen, maar helaas jarenlang tennisarm-ervaringsdeskundige die
de tennisarm aan den lijve hebben ondervonden, zich met stretchen zelf voor
100% genezen hebben en sinds vele jaren genezen blijven.
1. Kortisonen: Ik denk dat 1 of 2 spuiten, zeker
wanneer de pijn het moreel aantast, slechts weinig kwaad kunnen. Het is echter
zeker dat kortisonen schadelijk zijn, soms is het het minste van twee kwaden.
Driemaal vind ik teveel, hierbij kan al niet herstelbare schade
(weefselverklevingen) optreden. En wie wil drie spuiten als twee niet geholpen
hebben. Kortisonen bij tennisarmen blijft gewoon symptoombestrijding,
pijnvermindering voor circa 10-14 dagen waarna de oude toestand weer
intreedt!
2. Stretchen helpt niet voor lange tijd: Het is waar, dat het
stretchen niet enkele weken maar enige maanden volgehouden moet worden, met het
verstrekken van de tijd kan men minderen. Het kan zijn dat men in latere jaren
zo af en toe opnieuw moet stretchen om de oude toestand te behouden. Maar
stretchen is hoe dan ook goed en gezond. Iemand die door een tennisarm geplaagd
wordt zal graag 5 minuten per maand besteden aan stretchen als daarmee ook zijn
probleem permanent opgelost wordt.
Wolfgang Resch
Email 22.04.02 21.17h
Hallo (voormalige) lotgenoten, met grote interesse heb
ik Uw artikel over het thema tennisarm op het internet gelezen. Mijn lijdensweg
lijkt op die van U met dit verschil dat ik mij na 1 jaar vergeefse
therapieën tot een operatie heb besloten (helaas ook zonder succes).
Nadat ik uw stretchoefeningen konsequent uitvoer en bewust de arm niet meer
spaar, heeft zich bij mij binnen een maand een duidelijk merkbaar herstel
ingezet. Na 6 weken kon ik mijn arm praktisch weer volledig belasten
(tafeltennissen)! Sindsdien stretch ik mijn arm regelmatig en heb ik ergens
geen last meer van!!!...Met vriendelijke groeten Wolfgang Resch
Suzanne, Regio CH-Bern, Geboren
1947
21.06.02 Email. Hallo Thomas gisterenavond tijdens de
uitzending van SAT! was ik blij dat ik de schokgolftherapie (ondanks de zelf te
betalen kosten) gevolgd heb en niet de operatie heb ondergaan!!! J Wanneer ik
daar aan denk, dat ik nogmaals een half jaar met meer of minder pijn had
gezeten…en afgezien daarvan levenslang zou vast zitten aan een hatelijk
litteken dat mij blijvend aan mijn tennisarm tijd blijven herinneren....
Suzanne
…en zo begon het met Suzanne's /
Geschiedenis
Claus, Saarbrücken <clausniedermeier@aol.com>
Eintrag vom Donnerstag, 7. August 2003, 19.08 Uhr:
Hallo Thomas, ich
bin 37 und bei mir begann der "Horror" vor ca. 16 Monaten und er ist noch nicht
vorbei. ... entschied ich mich für die hier schon angesprochene Mini OP
bei Dr. Bergmann in Fürth (05.11.02). Leider ohne irgendwelchen
Erfolg. ... Beste Grüsse, Claus
Verlauf von Claus's Tennisarm / History
Barbara
Gerdes
Email vom 30.12.2002 11.36h
Ich habe gerade
interessiert Ihre Internetseite gelesen und bin hocherfreut, dass sich endlich
jemand schwerpunktmäßig mit diesem Thema beschäftigt. Also
wende ich mich hoffnungsvoll an Sie, vielleicht können Sie mir einen Rat
geben. Ich bin 38 Jahre alt und leide seit 1995 an einer chronischen
Epicondylitis rechts. Nach allen möglichen Behandlungsmethoden
(Stoßwellentherapie, Spritzen, Elektrobehandlung etc.) entschloss sich
mein Orthopäde zur Operation. Nach der OP war ich ca. 5 Jahre nahezu
schmerzfrei. Im Dezember 2001 ging das ganze Spektakel leider wieder los,
und alles noch viel schlimmer als vorher. Also wurde ich im März 2002
zum zweiten Mal operiert. Diese OP hat mir nur leider überhaupt nichts
gebracht. Seit ca. 5 Wochen leide ich wieder unter unerträglichen
Schmerzen im rechten Arm, teilweise schwellen die Finger an, die Schmerzen sind
besonders stark kurz oberhalb des Ellenbogens. Da ich Verwaltungsangestellte
bin und 8 Stunden am Computer arbeiten muss, bin ich zur Zeit nicht in der Lage
effektiv zu arbeiten. Zum Glück habe ich einen kulanten Arbeitgeber und
kann mich hier einigermassen schonen. Eine Eisbehandlung auf den Schmerzpunkt
bringt Linderung, ansonsten bin ich nur schmerzfrei, wenn ich mich absolut
ruhig verhalte. Und das schlimmste ist, da ich jetzt fast alles mit dem linken
Arm verrichte, beginnen die Schmerzen auch im linken Arm. Ich bin nicht mehr in
der Lage meinen Haushalt richtig zu führen und fühle mich in meiner
Lebensqualität sehr eingeschränkt. Ich klappere alle Ärzte ab,
nur helfen können die mir irgendwie nicht richtig. Mein behandelnder
Neurochirurg hat mich kurzzeitig mit einem Weichteillaser behandelt, das hat
die Schmerzen ein wenig gelindert. Nun bin ich bei einem Unfallchirurgen in
Behandlung, der eine ganz spezielle Blutuntersuchung durchführen will, da
er vermutet, es steckt noch irgendetwas anderes dahinter. So, das war in
Kurzfassung meine Leidensgeschichte. Mittlerweile hat mir auch das
Versorgungsamt eine 30 %ige Schwerbehinderung bestätigt, da ich auch noch
einen Bandscheibenvorfall in der Halswirbelsäule habe. Dieses habe aber
laut Aussage meines Neurochirurgen nichts mit dem Arm zu tun. Nun meine Frage,
was kann ich noch tun, um diese entsetzlichen Schmerzen dauerhaft loszuwerden.
Über eine Antwort wäre ich Ihnen sehr dankbar. Mit freundlichen
Grüßen B. Gerdes
Bitte schreiben Sie auch wenn Sie eine positive Erfahrung mit der Operation gemacht haben!
Gudrun Fanke, D-Leipzig franke.home@imail.de
Email 14.09.03,
16.05h
Hallo Thomas, habe heute deine sehr interessante Seite gefunden.
Ich bin 47 Jahre alt und leide seit 1999 an einem Tennisellenbogen bedingt
durch Computerarbeit. Habe seitdem auch alle möglichen Therapien bekommen
inklusive vieler Spritzen. Dieses Jahr im Juli wurde der Arm nach der Methode
von Hohmann operiert. Eine völlige Schmerzfreiheit ist noch nicht
eingetreten. Vielleicht ist dies auch nach 8 Wochen noch zu früh. Ist
es sinnvoll in diesem Fall mit Dehnungsübungen zu beginnen? Zur zeit
ist der Arm noch ziemlich kraftlos und bei der Arbeit beginnt der Unterarm zu
schmerzen. Viele Grüße von Gudrun
15.09.03 12.04h. Liebe Gudrun. Ich denke, Dehnen kann Dir nur
helfen, selbst wenn die OP Ihren Zweck nicht erfüllt haben sollte. 8
Wochen sollten eigentlich ausreichen für ein besseres Resultat. Melde Dich
doch in 2-3 Monaten wieder! Gute Besserung und alles Gute wünscht Dir,
Thomas
